چرا ایران و روسیه در درگیری‌های اخیر سوریه ورود نکردند؟

آبان نیوز| روزنامه اعتماد با عبدالرضا فرجی‌راد، استاد ژئوپلیتیک گفت‌وگو کرده است.

به گزارش اعتماد، بخش‌های مهم این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:

• روسیه دیگر توان بازیگری سابق خود را در سوریه نداشت؛ چراکه بسیاری از امکانات هوایی و زمینی خود را در جنگ با اوکراین صرف کرده است. این کاهش توانایی به معنای کاهش توانایی مداخله در بحران جدید سوریه بود. از سوی دیگر، ایران نیز باتوجه به تحولات اخیر در لبنان، تمرکز خود را بر این کشور گذاشته است. علاوه بر این، اسراییل به ‌طور مداوم پایگاه‌های ایرانی در سوریه را هدف قرار داده است.
• بشار اسد به دلیل مذاکراتی که از طریق امارات با امریکایی‌ها انجام می‌داد، اخیرا تمایل کمتری به همکاری با ایران نشان می‌داد و به دنبال بهبود روابط با کشورهای عربی و اثبات خودکفایی خود به اسراییل و دیگر کشورها بود، بنابراین این رویکرد او فضایی برای همکاری با ایران ایجاد نمی‌کرد. همچنین، در مدت زمانی که مرز بوکمال، که مرز سوریه و عراق است، بسته شده بود این امر به کاهش کمک‌های ایران برای تامین لجستیک و حمایت از نیروهای خود در سوریه منجر شده بود.
• دولت‌های ترکیه، امریکا و اسراییل پیش از این برنامه‌ریزی‌هایی برای آموزش و تجهیز گروه‌های شورشی انجام داده بودند. این اقدامات در زمانی صورت گرفت که روسیه در وضعیت ضعف قرار داشت. این مجموعه عوامل به‌طور همزمان باعث شدند که دولت سوریه نتواند از خود دفاع کند و درنهایت به سقوط آن منجر شد.
• گزاره تعمدی بودن عدم دخالت ایران در تحولات اخیر سوریه گزاره درستی نیست، چراکه ایران نمی‌توانست یا نمی‌خواست تعمدا در مسائل سوریه دخالت نکند. اما یکی از موضوعات مهم این است که بشار اسد به تدریج از محور مقاومت و ایران فاصله گرفته بود و این روند نیز به یک سال پیش برمی‌گردد. در ابتدا بشار اسد مقداری محافظه‌کاری از خود نشان می‌داد، اما به مرور زمان آشکارا مانع از تحرکات ایران شد.
• نمی‌توان از وضعیت اقتصادی بحرانی سوریه چشم‌‌پوشی کرد؛ تورم به سطحی افسارگسیخته افزایش پیدا کرده بود و حتی حقوق نظامیان به ‌طور نامنظم و گاهی چند ماه یک‌ بار پرداخت می‌شد. این شرایط به شورشیان اجازه داد به سرعت وارد سوریه شوند و یکی از دلایل این مساله، عدم مقاومت نظامیان بود. اگر نظامیان سوریه مقاومت می‌کردند، سقوط دولت به این سرعت اتفاق نمی‌‌افتاد. زمانی که نظامیان از لحاظ مالی تامین نشوند، به راحتی توسط نیروهای خارجی خریداری می‌شوند و این مقامات و فرماندهان نظامی می‌توانند مورد سوءاستفاده قدرت‌هایی ازجمله ترکیه، امریکا و کشورهای دیگر قرار بگیرند.