طرح مجلس منجر به تک‌صدایی بیشتر در جامعه می‌شود

به گزارش آبان‌نیوز و به نقل از امتداد، نمایندگان مجلس یازدهم در راستای تامین نظر شورای نگهبان، سازمان صدا وسیما را موظف کردند تا به منظور آنچه “حفظ ارزش های ایرانی- اسلامی و نظام خانواده” عنوان شده بر تمام مراحل تولید آثار حرفه ای در فضای مجازی نظارت کند.

در همین رابطه محمود صادقی، دبیرکل انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌‍‌ها و نماینده پیشین مردم تهران در مجلس دهم با اشاره به این طرح و آثار و تبعات آن در گفتگو با امتداد، اظهار داشت: مشکل نخست و اساسی این طرح از نظر من این بوده که سازمان صدا و سیما، اساسا یک سازمان و دستگاه نظارتی نبوده و وظیفه ذاتی آن، تولید و تهیه محتوا است. بر همین اساس نیز، اینکه چنین وظیفه‌ای را برای این دستگاه تعریف کرده و برای یک دستگاه مجری، جایگاه نظارتی ایجاد کنیم، ایراد حقوقی و اساسی به دنبال خواهد داشت.

طراحان این طرح، رقیب را بر رقیب خود ناظر کرده و در عمل، دیگر رسانه‌ها را به عنوان رقبای صدا و سیما، محدودتر می‌کنند

در چنین طرحی، یک تعارض منافع آشکار وجود دارد. اینکه صدا و سیما به عنوان دستگاهی که خود به تولید محتوا می‌پردازد، بنای نظارت، اعمال محدودیت و ممنوعیت بر محتوای دیگر فعالین این حوزه را داشته باشد، جز یک تعارض منافع غلط نیست. در واقع، طراحان این طرح، رقیب را بر رقیب خود ناظر کرده و در عمل، دیگر رسانه‌ها را به عنوان رقبای صدا و سیما، محدودتر از گذشته می‌کنند.

این طرح در واقع، مغایر با مقررات رقابت بوده و با سیاست‌های کلی اصل ۴۴ نیز در تعارض قرار می‌گیرد. در عمل نیز از پیش، مشخص است که با این شیوه، چه سرنوشتی در انتظار این طرح در صورت تصویب و اجرا خواهد بود.

صدا و سیما در جذب مخاطب برای خود هم درمانده است

صدا و سیما، متاسفانه در جذب مخاطب برای خود درمانده و با نادیده گرفتن وظایف ذاتی و ملی خود، عملا عرصه رسانه را به رسانه‌های بیگانه واگذار کرده است. حال، چنین طرحی بنا دارد تا این سلیقه حاکم بر این رسانه را بر سایر حوزه‌ها هم تسری داده و این رویکرد مدیریتی ناکام را در دیگر رسانه‌های نیز اعمال کند.

مطرح شدن چنین طرحی، نشانگر این است که طراحان طرح با فضای ارتباطات در عصر جدید نیز بیگانه هستند. ما در گذشته، این دست رویکردها را از سر گذرانده و تجربه کرده‌ایم. در گذشته‌ای، نه چندان دور، تکنولوژی‌های بدیهی چون؛ نوار کاست یا ویدئو در این مملکت کاملا ممنوع بود و حال نیز، لوازم ماهواره‌ای، شامل چنین محدودیتی شده است. سوال اساسی و ساده در این است که این محدودیت‌ها تا چه اندازه توانسته، اهداف طراحان آن را به ثمر نشانده و موفق ظاهر شود؟