شهیدی میراث‌دار و میراث‌بان موسیقی بود/ استاد عبدالوهاب بزرگِ قبیله آواز بود/ غصه عبدالوهاب شهیدی موسیقی امروز بود

به گزارش آبان نیوز به نقل از ایلنا، مراسم تشییع و خاکسپاری زنده‌یاد عبدالوهاب شهیدی (نوازنده و آواز خوان موسیقی ایرانی) صبح امروز چهارشنبه ۲۲ اردیبهشت ماه در بهشت زهرا(س) برگزار شد و تعدادی از هنرمندان و دوست‌داران عرصه موسیقی با همراهی خانواده این هنرمند در این مراسم حضور یافتند. برنامه مذکور علاوه بر برگزاری حضوری به صورت آنلاین از صفحه هنرمندان پیشکسوت و رادیو فرهنگ پخش شد.

شهیدی میراث‌دار و میراث‌بان موسیقی بود

در ابتدای این مراسم که فاضل جمشیدی (خواننده موسیقی ایرانی) اجرای آن را به عهده داشت، نیکنام حسینی‌پور (مدیرعامل موسسه هنرمندان پیشکسوت) خطاب به حضار گفت: استاد عبدالوهاب شهیدی یک قرن زیست و نزدیک به هشتاد سال میراث‌دار و میراث‌بان موسیقی بود، طوری که حال سال‌هاست در یاد و خاطر همه ایرانیان جای گرفته است.

او افزود: استاد شهیدی یک قرن، زندگی کرد و نزدیک هشتاد سال از موسیقی هم «میراث داری» و هم «میراث بانی کرد» به طوری که سالهاست در خاطره جمعی همه ایرانیان جا گرفته است. هرچند ما با نسلی تکرار ناشدنی مواجهیم، اما امیدوارم حوزه فرهنگ و هنر بتواند افراد جدیدی را به جامعه موسیقی معرفی کند.

حسین‌پور ادامه داد: امسال این افتخار را داشتم تا به همراه استاد ناهید به منزل استاد شهیدی بروم و زمانی که تعدادای از دوستان به احجرای برنامه‌هایی پرداختند دیدم که او دوست دارد با آن‌ها همراهی کند، اما متاسفانه بیماری و درد جسمانی این اجازه را نداد.

مدیرعامل موسسه هنرمندان پیشکسوت در پایان گفت: هر حال ما امسال دوست داشتیم در مهر ماه صدمین سال تولد این هنرمند را برگزار کنیم که متاسفانه امکان پیدا نکردیم اما امیدواریم به زودی آثار ادبی و موسیقایی استاد شهیدی را در موسسه هنرمندان پیشکسوت گردآوری و منتشر کنیم.

شهیدی بزرگ قبیله آواز بود

غصه عبدالوهاب شهیدی موسیقی امروز بود

در ادامه حمیدرضا نوربخش (خواننده و مدیرعامل خانه موسیقی ایران) پس از ابراز اندوه به حاضران گفت: به خانواده عزیز و گرامی عبدالوهاب شهیدی و شما سروران عزیز که با وجود همه سختی‌ها و محدودیت‌ها در این شرایط بحرانی کشور و تهران عاشقانه و صبورانه لطف کردید و برای تکریم بزرگمرد موسیقی ایران به اینجا آمدید، تشکر می‌کنم.

نوربخش افزود: استاد شهیدی بزرگ قبیله آواز بود و بزرگترین میراثش ساز و آواز اوست. ایشان نزدیک به هشت دهه فعال بود و آنچه که او اطرافیان و هنرمندان را به آن سفارش می‌کرد همین میراثش بود.

نوربخش ادامه داد: اگر می‌خواهیم پاسدار نام و یاد استاد عبدالوهاب شهیدی باشیم باید موسیقی‌مان را گرامی بداریم و از آواز، این میراث کهن نگهداری کنیم.

نوربخش با اشاره به اینکه شرایط موسیقی امروز ما خوب نیست، گفت: امروزه از موسیقی، که میراث شهیدی و شهیدی‌هاست در حال فاصله گرفتن هستیم که اتفاق خوبی نیست. نسل جوان ما به سمتی می‌روند که باعث نگرانی همگان است. باید بگویم امروز موسیقی‌های بی‌شناسنامه که بیشتر در فضای مجازی جاری و ساری هستند، لایک‌های چندهزارتایی می‌خورند و باعث شرم و خجالتند و ایجاد غصه‌اند و نباید چنین باشد. غصه عبدالوهاب شهیدی هم همین بود؛ هرچند موسیقی اصیل ما از بین رفتنی نیست اما این اندازه مخاطب محدود هم شایسته این کشور نیست.

او ادامه داد: زمانی که از آیین‌های کهن می‌گوییم نمی‌توانیم به این میراث بی‌توجه باشیم. آیین‌های باستانی ایران در جامعه مورد یادآوری قرار می‌گیرند که خوب است؛ اما این آیین‌ها و سنت‌ها درون مایه و محتوایی هم داشته‌اند که امروزه در اغلب اوقات به آن‌ها بی‌توجهی می‌شود. مثلا اگر یلدا را گرامی می‌داریم، همین مناسبت بدون حافظ و سعدی و شاهنامه بی‌معناست. متاسفانه به محتوا توجه نمی‌شود و همه چیز ظاهری است که زیبنده نیست. ما دلمان برای موسیقی می‌تپد و باید به خودمان و افراد پیرامونمان و فرزندانمان همواره یادآوری کنیم.

نوربخش اذعان داشت: استاد شجریان هم همیشه بر این موارد اصرار داشتند. آواز یکی از میراثی است که ادبیات و شهر ما را نگه داشته و می‌تواند آن را برای نسل‌های بعد جریان و امتداد داد.

نوربخش در ادامه گفت: استاد شهیدی با عزت زیست و با عزت رفت. او از خانواده عالمان دینی بود. پدرش روحانی جلیل‌القدری بود که انگلیسی و دیگر زبان‌ها را بلد بود. او روشنفکری بوده که علوم غریبه را می‌دانسته و شاعر بوده و در زمینه اکتشاف معدن نیز سررشته داشته است. تربیت پدر باعث شد عبدالوهاب هم ادیب و هنرمند باشد. او سابقه فعالیت در عرصه هنرهای نمایشی را نیز داشته است.

نوربخش در پایان صحبت‌هایش گفت: استاد شهیدی، نوازنده درجه یک عود بود. ساز عود سال‌ها در کشورهای عربی گسترش یافت و برخی نوازندگان لهجه سازشان عربی بود و شهیدی بود تنها کسی بود که در آن مقطع عود را ایرانی می‌نواخت. در چنین شرایطی صدای مخلمین او گرم او در عمق جان مخاطبان و دوستداران موسیقی اصیلی نفوذ می‌کرد.

در ادامه مراسم پیکر زنده یاد عبدالوهاب شهیدی را به مراسم آوردند و سپس پیام صوتی حسن ناهید که به دلیل کسالت و بیماری در مراسن حضور نداشت، پخش شد.

حدود شصت سال با عبدالوهاب دوست بودم

ناهید که از دوستان زنده‌یاد شهیدی بود، گفت: مرگ استاد بزرگ عبدالوهاب مایه ناراحتی من است، زیرا من حدود شصت سال با او دوست و همکار بوده‌ام. از خبر فوتش بسیار ناراحت شدم زیرا آرزو داشتم ایشان را در ۱۲۰ سالگی ببینم.

او افزود: شاید صدها سال بگذرد تا فردی مثل شهیدی بیاید و همچنان در اوج بماند. ایشان عود را از سبک عربی به ایرانی تغییر دادند. من برای خانواده و بازماندگان ایشان آرزوی صبر دارم و به فرزند برومند ایشان شاهرخ تسلیت می‌گویم.

در ادامه مراسم فریدون عبدلی پشت تریبون رفت و ضمن خواندن شعری گفت: چه روزی است که با وجود آفتاب در نظرم تاریک است. من عمری مرید این مرد بودم و با نوای عودش دل می‌باختم و عاشق می‌شدم و حال آمده‌ام با او وداع کنم.

تجویدی می‌گفت وقتی شهیدی می‌خواند گریه امانم نمی‌دهد

استاد شهیدی روی خوانش درست شعر تعصب داشت

عبدلی افزود: امید دلم کجا می‌روی؟ چرا می‌روی؟ چه شبها و روزها که در محضرش زانو زدم و شهد جان‌پرور موسیقی را با بیان و زبان شعر ایشان نوشیدم. ایشان در بیان درست شعر تعصب داشت و آقای تجویدی می‌گفت وقتی شهیدی می‌خواند نمی‌توانم صورتش را ببینم، چون گریه امانم نمی‌دهد.

فریدون عبدلی در پایان گفت: آواز شهیدی نوای ملکوتی و آسمانی بود و با نوای عودش دل‌ها را صفا می‌داد و حال آن ساز را به من داده است تا بوی صفای او را از سازش استنشاق کنم. ایشان به دشتی علاقمند بود و می‌خواهم دو بیست برای او بخوانم.

فریدون عبدلی سپس برای ایشان دقایقی آواز خواند.

در ادامه مراسم ناهید جباری (وکیل و هنرمند عرصه موسیقی) شعری را برای حاضران خواند و پیش از آن گفت: به نام ایران و به یاد دو ستاره درخشان موسیقی ایران عبدالوهاب شهیدی و فرامرزپایور. شعری که می‌خوانم سروده استاد شهیدی در سوگ فرامرز پایور است. امروز ایشان در کنار یار و همکار دیرینش پایور به خاک سپرده می‌شود.

ناهید جباری درادامه شعر را برای حضار خواند.

امیدوارم راه بزرگانی چون عبدالوهاب شهیدی ادامه پیدا کند

در میانه مراسم حسین علیشاپور (آوازخوان ایرانی) با همراهی احسان لیوانی (نوازنده نی) به جمع حاضران پیوست.

علیشاپور پیش از اجرای آواز خطاب به حضار گفت: در کنار بزرگانی که اینجا هستند کوچکتر از آن هستم که سخن یا آوازی سر دهم و می‌خواهم جسارت مرا ببخشید. به تاثیر از گلهای ۱۵۵ استاد شهیدی اثری را می‌خوانم و فقط امیدوارم راه بزرگانی چون استاد شهیدی هموار باشد و ادامه پیدا کند.

من شهید استاد و مرام و شخصیتشان بودم

علیرضا افتخاری (خواننده موسیقی ایرانی) نیز در ادامه مراسم نیز با حضار صحبت کرد که قطعی‌های مکرر اینترنت همراه بود.

افتخاری گفت: من شهید استاد و مرام و شخصیتشان بودم. ایشان خوب و درست و باصلابت زندگی کرد. ایشان بالاتر از موسیقی بود و فکر می‌کنم اگر در پزشکی هم ورود می‌کردند به همین جایگاه والا می‌رسیدند.

در ادامه مراسم فاضل گفت: کاش مسئولان ما کمی شجاعت به خرج می‌دادند و سهم و حق ما را از دیگران می‌گرفتند و اگر اینطور بود، ما فرهنگیان و هنرمندان چنین وضعی نداشتیم.

در پایان مراسم شاهرخ شهیدی فرزند زنده‌یاد عبدالوهاب شهیدی از مردم و هنرمندان بابت حضورشان در مراسم تشییع پدر تشکر کرد و سپس فاضل جمشیدی یکی از دوبیتی‌های استاد شهیدی را برای حضار خواند. در پایان مراسم نیز حجت‌الاسلام دعایی نماز زنده‌یاد عبدالوهاب شهیدی را با همراهی خانواده ایشان و حضار خواند.